مقدّمه

ِ و ذَكِّرْهُم بِأيّامِ اللّه^۱؛ و روزهاى خدا را به آنان يادآورى كن.
روزهاى مهمّ و نقش آفرين در تاريخ و فرهنگ ملّت ها ، ذهن و خاطره جمعى آنان را مى سازد و گذشته آنان را به سان شمعى فروزان فراراه آينده قرار مى دهد . ملّت بى خاطره و تاريخ ، محكوم به فنا است . چنين است كه ملّت ها از رويدادهاى مهمّ زندگى جمعى خود، خاطره مى سازند و آنها را بزرگ مى دارند ، تا آنها را جاودان كنند و ، خود ، در سايه سار آن جاودانه شوند . اگر مى ببينم كه اسلام را با هجرت ، شيعه را با عاشورا و ايران را با نوروز مى شناسند ، چيزى نيست جز بازتاب بزرگداشت حوادث سرنوشت ساز در تاريخ ملّت ها .
افزون بر اين ، براى توجّه دادن جامعه به پاره اى از پيشه ها ، موضوعات و يا شخصيّت هاى مهمّ ، كه در حركت كلّى جامعه تأثير مى گذارند ، روزهايى را ويژه مى سازند ، تا از اين طريق روزمرّگى، جامعه را از انديشيدن به آنها باز ندارد .
از اين همه با عنوان «مناسبت ها» ياد مى شود كه در يادكرد و بزرگداشت