سپس بيش از پنجاه كتاب را از اين دسته نام مى برد كه برخى از آنها ، جزو مهم ترين و يا بزرگ ترين جوامع روايى اهل سنّت هستند. گفتنى است اين كتاب ها ، مهم ترين كتاب هايى هستند كه علّامه از آنها نقل كرده است و گرنه ، نام كتاب هايى را كه كمتر استفاده مى كند ، در همان محل استفاده ياد مى كند ، و ما نشان خواهيم داد كه تعداد آنها از اين دسته نيز بيشتر است. اينك شواهدى را براى هر يك از انگيزه هايى كه علّامه مجلسى نام مى برد ، به همان ترتيب ارائه مى دهيم:
الف : تفسير حديث و لغات مشكل
علّامه مجلسى در اين راستا ، از همه كتب اصلى لغت و ادب و مهم تر از آنها ، كتاب هاى غريب الحديث سود مى برد. افزون بر اينها ، علّامه از شروح اصلى كتب اهل سنّت استفاده مى كند ۱ ، و با تخصص و تبحّر فوق العاده خود در احاديث و معانى آنها ، گاه چند معنا را فراروى خواننده مى نهد ، و گاه معنايى مشهور را ردّ مى كند و معناى منتخب خود را ارائه مى دهد. ۲ در ميان اين كتاب ها ، بيشترين سهم به نهايه «ابن اثير» اختصاص دارد. در يك تتبع اجمالى ، بيش از دو هزار مورد ، استفاده علّامه مجلسى از اين كتاب به دست آمد كه اين رقم ، حتى از القاموس المحيط فيروزآبادى با حدود هزار و ششصد مورد بيشتر است. ديگر كتب مورد استفاده علّامه مجلسى در اين زمينه ، عبارت اند از : «غريب الحديث» از ابن سلاّم و ابن قتيبة : و صحاح جوهرى و نيز كتاب هاى ديگر كه در بخش پايانى نوشته ، خواهند آمد.
تنها ذكر اين نكته در اين جا جالب توجه است كه لغات غريب تفسير شده در مجموعه بحار الأنوار ، خود به تنهايى كتابى چهار جلدى به نام «غريب الحديث» فى بحار الأنوار گشته است ، كه به مناسبت همايش بزرگداشت علّامه مجلسى ، نخستين جلد آن و بقيه نيز