۱۱۳۸۳.عنه عليه السلام :لا يَجتَمِعُ الوَرَعُ و الطَّمَعُ . ^۱

2387

شُعَبُ الطَّمَعِ

۱۱۳۸۴.الإمامُ عليٌّ عليه السلام :شُعَبُ الطَّمَعِ أربَعٌ : الفَرَحُ، و المَرَحُ، و اللَّجاجَةُ، و التَّكاثُرُ، فالفَرَحُ مَكروهٌ عِندَ اللّهِ عَزَّ و جلَّ، و المَرَحُ خُيَلاءُ، و اللَّجاجَةُ بَلاءٌ لِمَن اضطَرَّتهُ إلى حَبائلِ الآثامِ، و التَّكاثُرُ لَهوٌ و شُغلٌ و استِبدالُ الذي هُو أدنَى بِالَّذي هُو خَيرٌ . ^۲

2388

الطَّمَعُ المَمدوحُ

الكتاب :

تَتَجافَى جُنُوبُهُمْ عَنِ المَضاجِعِ يَدْعُونَ رَبَّهُمْ خَوْفا وَ طَمَعا وَ مِمَّا رَزَقْناهُمْ يُنْفِقُونَ». ^۳

وَ ما لَنا لا نُؤْمِنُ بِاللّهِ وَ ما جاءَنا مِنَ الحَقِّ وَنَطْمَعُ أَن يُدْخِلَنا رَبُّنا مَعَ القَوْمِ الصَّالِحِينَ». ^۴

الحديث :

۱۱۳۸۵.الإمامُ زينُ العابدينَ عليه السلامـ في الدعاءِ ـ: إذا رَأيتُ مَولايَ ذُنُوبي فَزِعتُ، و إذا رَأيتُ عَفوَكَ طَمِعتُ . ^۵

۱۱۳۸۳.امام على عليه السلام :پارسايى و طمع ، با هم جمع نمى شوند .

2387

شاخه هاى طمع

۱۱۳۸۴.امام على عليه السلام :طمع چهار شاخه دارد : شادى [به ناحق ]و نازش و سرسختى و فزون خواهى . شادى [به ناحق ]نزد خداوند عزّ و جلّ ناخوشايند است و نازش ، تكبّر است و سرسختى ، بلايى است كه انسان را به سوى دامهاى گناه مى كشاند و فزون خواهى ، بازى و سرگرمى و جايگزين كردن چيزهاى پَست تر به جاى چيزهاى بهتر است .

2388

طمعِ ستوده

قرآن :

«پهلوهايشان از بسترها دور مى شود و پروردگارشان را از روى ترس و اميد مى خوانند و از آنچه روزيشان كرده ايم انفاق مى كنند» .

«چرا به خدا و آنچه از حق كه سوى ما آمده ايمان نياوريم و حال آن كه اميد داريم پروردگارمان ما را با گروه شايستگان [به بهشت ]در آورد» .

حديث :

۱۱۳۸۵.امام زين العابدين عليه السلامـ در دعا ـگفت : سرورم! چون به گناهان خود مى نگرم بيمناك مى شوم و چون به بخشش تو مى نگرم ، [اميد] مى بندم .