۶۲۸۷.عنه عليه السلام :أقرَبُ دارٍ مِن سَخَطِ اللّهِ ، و أبعَدُها مِن رِضوانِ اللّهِ ، فَغُضُّوا عَنكُم ـ عِبادَ اللّهِ ـ غُمُومَها و أشغالَها لِما قد أيقَنتُم به مِن فِراقِها و تَصَرُّفِ حالاتِها . ^۱

۶۲۸۸.عنه عليه السلام :هي دارُ عُقوبَةٍ و زَوالٍ و فَناءٍ و بلاءٍ ، نورُها ظُلمَةٌ ، و عَيشُها كَدِرٌ ، و غَنِيُّها فَقيرٌ ، و صَحيحُها سَقِيمٌ ، و عَزيزُها ذَليلٌ . ^۲

1270

عَدَمُ صَفاءِ الدُّنيا لِأحَدٍ

۶۲۸۹.الإمامُ عليٌّ عليه السلام :لَم يُصِبْ امرُؤٌ مِنكُم في هذهِ الدنيا حَبرَةً إلاّ أورَثَتْهُ عَبرَةً ، و لا يُصبِحُ فيها في جَناحِ آمِنٍ إلاّ و هو يَخافُ فيها نُزولَ جائحةٍ أو تَغَيُّرَ نِعمَةٍ أو زوالَ عافِيَةٍ مَع أنّ الموتَ مِن وراءِ ذلكَ . ^۳

۶۲۹۰.عنه عليه السلام :أشهِدُ باللّهِ ، ما تَنالونَ مِن الدنيا نِعمَةً تَفرَحونَ بها إلاّ بِفراقِ اُخرى تَكرَهُونَها . ^۴

۶۲۹۱.عنه عليه السلام :مَع أنَّ امرَأً لم يكُن مِنها في حَبرَةٍ إلاّ أعقَبَتهُ عَبرَةً، و لم يَلقَ مِن سَرّائها بَطناً إلاّ مَنَحَتهُ مِن ضَرّائها ظَهراً ، و لَم تُظِلَّهُ فيها دِيمَـةُ رَخاءٍ إلاّ هَتَنَتْ عَليهِ مُزنَةُ بلاءٍ . ^۵

۶۲۸۷.امام على عليه السلام :دنيا، نزديكترين سراى است به خشم خدا و دورترين سراى از خشنودى خدا . پس اى بندگان خدا! از گرفتاريها و اندوههاى آن چشم فرو پوشيد؛ چون از جدايى ها و دگرگونى هاى آن نيك آگاهيد .

۶۲۸۸.امام على عليه السلام :دنيا، سراى كيفر و زوال و نيستى و گرفتارى است ؛ روشنايى آن تاريكى است و خوشى آن مكدَّر و توانگر آن تهيدست و تندرستش بيمار و ارجمندش خوار .

1270

دنيا براى هيچ كس زلال و بى رنج نيست

۶۲۸۹.امام على عليه السلام :هيچ يك از شما در اين دنيا به شادى اى نرسيد، جز آن كه دنيا در پى آن او را گريان كرد و در زير بال امن و آسايشْ شب را به صبح نرسانْد، مگر آن كه از فرود آمدن بلايى سخت يا از دست شدن نعمتى يا از بين رفتن سلامت و عافيتى ترسان شد ، و در پس همه اينها مرگ است .

۶۲۹۰.امام على عليه السلام :خدا را گواه مى گيرم كه در اين دنيا به نعمتى شاد كننده نمى رسيد ، مگر با از دست دادن نعمتى ديگر، كه از دست دادنش را خوش نداريد .

۶۲۹۱.امام على عليه السلام :هيچ كس از دنيا شادمانى نديد، جز اين كه دنيا در پى آن، به او اشك داد و از خوشيهاى اين دنيا به كسى نرسيد، جز آن كه در پى آن رنجها و نا خوشيهايش را نصيب او كرد ، باران فراخى و نعمتِ آن ، كسى را تر نكرد، جز آن كه ابر بلا و محنت بر او باريدن گرفت .