۸۷۲.الإمامُ الرِّضا عليه السلامـ في الحِكمَة مِن جَعلِ اُولي لأمرِ ، و الأمرِ بطاعتِهم ـ: لِعِلَلٍ كثيرةٍ ، منها : أنّ الخَلْقَ لَمّا وقَفُوا على حَدٍّ مَحْدُودٍ و اُمِروا أن لا يَتَعدَّوا ذلكَ الحدَّ لِما فيهِ مِنْ فسادِهِمْ لَم يَكُنْ يَثْبُتُ ذلِكَ و لا يَقومُ إلاّ بأنْ يَجْعَلَ عَلَيْهِمْ فيهِ أمينا .........
و منها : أنّا لا نَجِدُ فِرْقَةً مِنَ الفِرَقِ و لا مِلَّةً مِنَ المِلَل بَقُوا و عاشُوا إلاّ بِقيّمٍ و رئيسٍ لِما لا بدّ لَهُمْ مِنْهُ في أمْرِ الدِّينِ و الدُّنيا ......... لا قِوامَ لَهُمْ إلاّ بِهِ ......... و منها : أنَّهُ لَو لَم يَجْعَلْ لَهُمْ إماما قَيِّما أمِينا حافِظا مُسْتَوْدَعا لَدَرَسَتِ المِلَّةُ و ذَهَبَ الدِّينُ و غُيِّرَتِ السُّنّةُ . ^۱

(انظر) بحار الأنوار : 23 / 1 باب 1 . عنوان 99 «الحجّة» .

146

الحُجَّةُ إمامٌ يُعرَفُ

۸۷۳.الإمامُ الباقرُ عليه السلام :إنَّ الحُجَّةَ لا تَقُومُ للّهِ عزّ و جلّ على خَلْقِهِ إلاّ بإمامٍ حَيٍّ يَعْرِفُونَهُ . ^۲

۸۷۴.الإمامُ الصّادقُ عليه السلام :إنَّ الحُجَّةَ لا تَقُومُ للّهِ عزّ و جلّ على خَلْقِهِ إلاّ بإمامٍ حتّى يُعْرَفَ . ^۳

۸۷۲.امام رضا عليه السلامـ در بيان حكمت قرار دادن اولو الامر و فرمان به پيروى از آنها ـفرمود : به دلايل بسيارى؛ از جمله: چون براى مردمان حد و مرزى مشخص نهاده شده و موظفند كه از آن مرز فراتر نروند؛ زيرا موجب تباهى ايشان مى شود، اين كار به سامان و انجام نمى رسد، مگر اين كه فردى امين بر آنها گمارده شود ......... و ديگر اين كه : ما هيچ گروه و هيچ ملّتى و آيينى را نمى يابيم كه مانده و زيسته باشند مگر با برخوردارى از سرپرست و پيشوا؛ زيرا در كار دين و دنياى خود از او ناگزيرند ......... و جز بدو پابرجا نيستند ......... و ديگر اين كه: اگر برايشان پيشوا و سرپرستى درستكار و نگهبان و امانتدار گمارده نمى شد، آيين، كهنه و فرسوده شده، دين از ميان رفته و سنّت دگرگون شده بود.

146

حجّت، امامى است شناخته شده

۸۷۳.امام باقر عليه السلام :حجّت خدا بر خلقش تمام نمى شود مگر به وجود امامى زنده كه مردم او را بشناسند.

۸۷۴.امام صادق عليه السلام :حجّت خداوند عزّ و جلّ بر خلقش بر پا نمى گردد مگر به وجود امامى كه شناخته شده باشد . ^۴