246

غَيبَتا الإمامِ القائِمِ عليه السلام

۱۲۸۰.الإمامُ الباقرُ عليه السلام :إنّ لِلقائمِ غَيبتَينِ : يُقالُ لهُ في إحداهُما : هَلَكَ ، و لا يُدرى في أيِّ وادٍ سَلَكَ! ^۱

۱۲۸۱.الإمامُ الصّادقُ عليه السلام :للقائمِ غَيبتانِ : إحْداهُما طويلةٌ ، و الاُخرى قصيرةٌ ، فالاُولى يَعلَمُ بمكانِهِ فيها خاصّةٌ مِن شيعتِهِ، و الاُخرى لا يَعلمُ بمكانِهِ فيها (إلاّ) خاصّةُ مواليهِ في دِينهِ . ^۲

۱۲۸۲.عنه عليه السلام :إنّ لِصاحِبِ هذا الأمرِ غَيبتَينِ : إحداهُما تَطولُ، حتّى يقولَ بعضُهُم : ماتَ، و يقولَ بعضُهُم : قُتِلَ ، و يقولَ بعضُهُم : ذَهبَ ، حتّى لا يَبقى على أمرهِ مِن أصحابِهِ إلاّ نَفَرٌ يَسيرٌ . ^۳

247

صُعوبَةُ التّمَسُّكِ بِالدِّينِ

۱۲۸۳.رسولُ اللّهِ صلى الله عليه و آلهـ لأصحابهِ ـ: إنّكُم أصْحابي ، و إخْواني قَومٌ في آخِرِ الزّمانِ آمَنوا و لَم يَرَوني ......... لَأحدُهُم أشَدُّ بَقيّةً على دِينهِ مِن خَرْطِ القَتادِ في اللّيلةِ الظَّلْماءِ، أو كالقابِضِ على جَمْرِ الغَضا ، اُولئكَ مَصابيحُ الدُّجى ، يُنجِيهِمُ اللّهُ مِن كلِّ فتنةٍ غَبْراءَ مُظْلِمةٍ . ^۴

246

دو غيبت امام قائم عليه السلام

۱۲۸۰.امام باقر عليه السلام :همانا قائم را دو غيبت است: در يكى از آنها [از بس طولانى است] گفته مى شود: او مرده است و معلوم نيست در كجا به سر مى برد.

۱۲۸۱.امام صادق عليه السلام :قائم را دو غيبت است: يكى طولانى و ديگرى كوتاه. در غيبت نخستين [كه كوتاه است]، جايگاه آن حضرت را شيعيان خاصّ او مى دانند و در غيبت دوم [كه طولانى است] از جايگاه او كسى خبر ندارد بجز خواصّ از بستگان هم آيين او.

۱۲۸۲.امام صادق عليه السلام :صاحب اين امر (امامت) را دو غيبت است: يكى از آنها چندان به درازا مى كشد كه بعضى مى گويند: مرده است، بعضى مى گويند: كشته شده است و بعضى مى گويند: رفته است [و بر نمى گردد]. تنها گروهى اندك از يارانش بر عقيده خود درباره او پا برجا مى مانند.

247

دشوار بودن ديندارى در زمان غيبت امام

۱۲۸۳.پيامبر خدا صلى الله عليه و آلهـ به اصحابش ـفرمود : شما همراهان من هستيد، اما برادران من، مردمانى در آخر الزمان هستند كه ايمان آورد[ه ا]ند و مرا نديده اند ......... پايدارى هر كدامشان در ديندارى ، بيشتر از مقاومت كسى است كه مى خواهد در شب تار، خارهاى ساقه گون را با دست از بالا به پايين بزدايد يا همچون كسى است كه زغال افروخته چوب گز را در كف نگه مى دارد. اينان چراغهاى تابان در دل تاريكى اند. خداوند آنان را از فتنه هاى غبار آلود و شبگون نجات مى بخشد.