2687

هنگامى كه نشانه هاى نعمت پروردگار آشكار شد و مقدّماتش به شما رسيد، با ناسپاسى و كمى شكر دنباله آن را از خود دور نسازيد

 1684

كسى كه با دست كوتاه ببخشد با دست بلند به او بخشيده مىشود

 1889

حق را تنها گذاشتند و باطل را نيز يارى نكردند

 3822

نتيجه حسابرسى، اصلاح خويشتن است

 1235

عملى كه همراه با تقوا باشد كم نمى‏شود (هرچند به نظر ناچيز آيد)؛ چگونه كم خواهد بود عملى كه مقبول درگاه خداست؟

 14171

عفو و گذشت افراد لئيم و پست را فاسد مى‏كند، به همان اندازه كه افراد با فضيلت را اصلاح مى ‏نمايد

 1266

كمال عفت اين است كه انسان به آنچه كه دارد راضى باشد

 1399

هر سخنى كه ذكر خدا در آن نباشد بيهوده است، و هر سكوتى كه در آن فكر كردن نباشد سهوست، و هر نظرى كه در آن عبرت نباشد لهوست

 1041

اگر كاركردن مايه رنج و زحمت است، هميشه بيكار بودن نيز موجب فساد و تباهى است

 1310

به راستى چون مؤمن بنگرد، عبرت گيرد و چون سكوت كند، بينديشد و چون سخن گويد، ذكر گويد و چون بى‌نياز شود، شكر كند و چون در سختى افتد، صبر كند .

 1302

خوشا به حال كسى كه به ياد معاد باشد و توشه آن را زياد كند

 1668

خدايا اين عزت، مرا بس است كه بنده تو باشم و اين افتخار برايم بس است كه تو پروردگار منى

 1939

؛ و نيز او فرمان مى‌دهد كه خواسته‌هاى نابجاى خود را درهم بشكند، و به هنگام وسوسه‌هاى نفس خويشتن‌دارى را پيش گيرد زيرا كه نفس اماره انسان را به بدى وا مى‌دارد، مگر آنكه رحمت خدا شامل حال او شود

 1100

خوشا به حال كسى كه همتش همه مصروف كارى باشد كه او را به كار آيد و تمام كوشش را براى چيزى قرار دهد كه او را (فرداى قيامت از آتش دوزخ) رهايى بخشد