249
تفسير قرآن ناطق

در ميراث دعايى شيعه ، درخواست براى معرفتِ شهودى ، بويژه در دوران غيبت صغرا ، مشاهده مى شود . براى نمونه ، خواندن دعاى «اللّهُمَّ عَرِّفْنِى نَفسَكَ ...»۱ پس از هر نمازى ، سفارش شده است و در «مناجات شعبانيه» ، درخواست براى زُدودن حجاب ها را چنين زمزمه مى كنيم :
إلهِى ! هَب لِى كَمالَ الإنْقِطاعِ إلَيكَ وَ أنِرْ أبصارَ قُلُوبِنا بِضِياءِ نَظَرِها إلَيكَ .۲خدايا ! از نهايتِ رَستن به سوى خودت ، بهره مندم ساز و دلمان را به روشنايىِ نگريستن در خويش ، روشن كن .

راه هاى رسيدن به محبّت خدا

احاديث ، راه رسيدن به محبّتِ برخاسته از معرفت شهودى را براى ما بيان كرده اند . مهم ترين راه ها براى رسيدن به محبّت خدا ، ۳ عبارت اند از :

1 . ذكر

ياد خدا و احساس حضور دائم الهى در دل ، بهترين راه براى رسيدن به محبّت خداوند است . از پيامبر خدا صلى الله عليه و آله روايت شده كه فرمود :
مَنْ أكثَرَ ذِكرَ اللّهِ عز و جل أحَبَّهُ اللّه .۴هر كه خدا را بسيار ياد كند ، خداوند ، دوستش دارد .
ذكر حقيقى ، ذكرى است كه از دل ، برخاسته باشد و آنچه تنها بر زبان جارى مى شود ، ذكر نيست . ذاكِر ، كسى است كه خود را در محضر خدا مى بيند :

باش چو در مجلسى ، دل به خدا ، رو به خلق
چون كه به خلوت روى ، روى و دلت سوى يار .

1.. ر. ك : مصباح المتهجّد ، ص ۴۱۱ ، ح ۵۳۶ ؛ الكافى ، ج ۱ ، ص ۳۳۷ ، ح ۵ .

2.. الإقبال ، ج ۳ ، ص ۲۹۹ ؛ بحار الأنوار ، ج ۹۴ ، ص ۹۹ .

3.. براى اطّلاع بيشتر ، ر . ك : دوستى در قرآن و حديث ، بخش دوم ، فصل سوم : اسباب محبوبيت نزد خدا .

4.. الكافى ، ج ۲ ، ص ۵۰۰ ، ح ۳ ؛ بحار الأنوار ، ج ۹۳ ، ص ۱۶۰ ، ح ۳۹ .


تفسير قرآن ناطق
248

أحِبُّوا اللّهَ مِن كُلِّ قُلُوبِكُم .۱ با همه دل هايتان ، خدا را دوست بداريد .
متون دينى فراوانى ، دوستىِ خدا را امرى انكار ناشدنى مى دانند و با اندكْ مطالعه اى در قرآن و احاديثِ اهل بيت عليهم السلام ، اهمّيت ، ارزش و آثارِ دوستى خدا ، آشكار مى شود . ۲ آنان كه محبّت الهى را انكار مى كنند ، در حِصار توهّمات خويش ، زندانى اند و از آثارِ وصف ناشدنى محبّت خدا ، محروم اند .

راه دوستى خدا

بركات محبّت خدا ، همه مؤمنان را به سوى محبّت او مى كشانَد ؛ زيرا محبّت ، آخرين منزل بندگى خداست و رسيدن به اين مقام ، آرزوى همه مؤمنان است . مهم ترين راه محبّت ، معرفت است ؛ زيرا دوستى و شناخت ، رابطه اى به هم پيوسته دارند و هر چه شناختِ زيبايى ها بيشتر شود ، بر علاقه به آن ، افزوده مى شود و آن گاه كه معرفت به شهود مى انجامد ، شيفتگى مى آفريند . راهِ رسيدن به محبّت خدا ، معرفتِ شهودى اوست ، چنان كه از امام مجتبى عليه السلام روايت شده كه فرمود :
مَن عَرَفَ اللّهَ أحَبَّهُ .۳هر كه خدا را بشناسد ، دوستش خواهد داشت .
امير مؤمنان عليه السلام ، فرشتگان را عاشق خدا مى داند و بنا بر نقلى ، در توصيف آنان فرموده است :
وَ قَطَعَهُمُ الإيقانُ بِهِ إلَى الوَلَهِ إلَيهِ ... قَد ذاقُوا حَلاوَةَ مَعرِفَتِهِ وَ شَرِبُوا بِالكَأسِ الرَّوِيَّةِ مِن مَحَبَّتِهِ .۴يقين به او ، آنان را از ديگران ، بُريده و شيفته او ساخته است ... آنان ، شيرينى معرفتش را چشيده و از جام لبريز محبّتش نوشيده اند .

1.. الدرّ المنثور ، ج ۳ ، ص ۴۰۹ ؛ كنز العمّال ، ج ۱۶ ، ص ۱۲۴ ، ح ۴۴۱۴۷ .

2.. براى مطالعه بيشتر ، ر . ك : دوستى در قرآن و حديث ، بخش دوم : دوستى خدا .

3.تنبيه الخواطر ، ج ۱ ، ص ۵۲ .

4.. نهج البلاغة ، خطبه ۹۱ .

  • نام منبع :
    تفسير قرآن ناطق
    المساعدون :
    غلامعلي، احمد
    المجلدات :
    1
    الناشر :
    دارالحدیث للطباعة و النشر
    مکان النشر :
    قم المقدسة
    تاریخ النشر :
    1429 ق/1387 ش
    الطبعة :
    الاولي
عدد المشاهدين : 106098
الصفحه من 684
طباعه  ارسل الي