8 / 2
تأثير حُسن همنشينى
۴۷۳.امام صادق عليه السلامبه نقل از پدرانش ـ: روزى امير مؤمنان با مردى ذمّى ، ۱ [ به طور اتفاقى و ناشناس] همراه بود . آن مرد پرسيد : اى بنده خدا! مقصدت كجاست؟
امام عليه السلام فرمود : «مقصد من ، كوفه است» .
هنگامى كه [ به دو راهى رسيدند و] مرد راهش را كج كرد ، امير مؤمنان نيز همگام با او راهش را كج كرد. مرد گفت: مگر نگفتى كه به كوفه مى روى؟
امام به او فرمود : «چرا» .
مرد گفت : تو كه راهت را رها كرده اى!
امام به او فرمود : «مى دانم!».
آن مرد گفت : تو با آن كه مى دانى ، با من همراه شده اى؟!
امير مؤمنان به او فرمود : «اين ، از كمالِ همراهى است كه شخص به هنگام جدا شدن از همراه خود ، چند قدمى او را بدرقه كند . پيامبر ما به ما چنين دستورى داده است» .
مرد كافر به ايشان گفت : واقعا چنين گفته است؟
فرمود : «آرى».
مرد گفت : لابد هر كس از ايشان تبعيت كرده ، به خاطر همين اعمال بزرگوارانه اش بوده است . پس من تو را گواه مى گيرم كه بر دين تو هستم ؛
و آن مرد كافر با امير مؤمنان بازگشت و هنگامى كه امام را شناخت ، اسلام آورد.