126 خشوع
614 ـ فضيلت خشوع ۱
قرآن :
«آيا مؤمنان را وقت آن نرسيده كه دلهايشان در برابر ياد خدا خاشع شود» .
حديث :
۱۸۴۸.ارشاد القلوب :در حديث معراج به نقل از خداوند متعال آمده است : هيچ بنده اى مرا نشناخت و در برابرم خاشع نشد مگر آن كه همه اشياء در برابر او خشوع كنند .
۱۸۴۹.امام على عليه السلام :خشوع، نيكو ياورى است براى دعا .
۱۸۵۰.امام زين العابدين عليه السلامـ در دعا ـگفت : خدايا! به تو پناه مى برم از نفسى كه قانع نمى شود و شكمى كه سير نمى گردد و دلى كه خاشع نمى شود .
615 ـ صفات خاشعان
۱۸۵۱.پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :نشانه خاشع چهار چيز است : حساب بردن از خدا در نهان و آشكار، انجام كارهاى نيك ، انديشيدن براى روز قيامت، و راز و نياز با خدا .
۱۸۵۲.امام على عليه السلام :كسى كه دلش خاشع شد، اندامهايش نيز خاشع شود .
ر.ك : عنوان 47 «گريستن» ؛ دل ، باب 1554 .
127 سخنرانى
616 ـ سخنرانى
قرآن :
«فرمانرواييش را استوارى بخشيديم و او را حكمت و فصاحت در سخن عطا كرديم».
حديث :
۱۸۵۳.سعد بن ابراهيمـ از پدرش ـ: نخستين كسى كه بر منبر خطابه خواند إبراهيم عليه السلام بود و آن زمانى بود كه روميها لوط را اسير كردند و ابراهيم با آنان جنگيد و او را از دست آنان نجات داد .
۱۸۵۴.جابر :پيامبر صلى الله عليه و آله هرگاه خطبه مى خواند چشمانش سرخ مى شد و صدايش رسا مى گشت و خشمش اوج مى گرفت ؛ گويى قراول سپاهى است كه آنان را از خطر حمله دشمن آگاه مى كند .
۱۸۵۵.المعجم الكبيرـ به نقل از ابو امامه ـ: هرگاه رسول خدا صلى الله عليه و آله فرماندهى را گسيل مى داشت ، مى فرمود : «خطابه را كوتاه كن و كم ، سخن بگو» .
۱۸۵۶.سنن أبى داوودـ به نقل از عمّار بن ياسر ـ: رسول خدا صلى الله عليه و آله ما را به كوتاه كردن خطابه ها فرمان داد.
۱۸۵۷.سنن أبى داوودـ به نقل از جابر بن سمره سوايى ـ: رسول خدا صلى الله عليه و آله ، موعظه روز جمعه را طولانى نمى كرد و خطابه ايشان ، تنها چند كلمه كوتاه بود.
ر.ك : نماز (3) ، باب 1147 ؛ سخن ، باب 1619 .