416 تهمت
1904 ـ پرهيز از تهمت
۶۸۰۴.امام صادق عليه السلام :هرگاه مؤمن به برادر خودتهمت زند ايمان در قلب او آب مى شود همچنان كه نمك در آب حل مى شود.
۶۸۰۵.امام صادق عليه السلام :هر كس به برادر دينى خود تهمت زند حرمتى ميان آن دو به جا نمى ماند.
1905 ـ نهى از رفت و آمد به جاهاى تهمت برانگيز
۶۸۰۶.پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :سزاوارترينِ مردم به تهمت كسى است كه با متّهمان و افراد مظنون همنشينى كند .
۶۸۰۷.امام على عليه السلام :از رفت و آمد به جاهاى تهمت برانگيز و مجالسى كه گمان بد به آنها برده مى شود بپرهيز؛ زيرا دوست بد همنشين خود را مى فريبد.
۶۸۰۸.امام على عليه السلام :كسى كه خود را در معرض تهمت قرار دهد هرگز نبايد كسى را كه به او گمان بد مى برد سرزنش كند.
۶۸۰۹.امام على عليه السلام :هر كه به جاهاى بد رفت و آمد كند، مورد بدگمانى و تهمت واقع مى شود.
ر.ك : گمان ، باب 1211 .
417 نوميدى
1906 ـ نكوهش نوميدى
قرآن:
«و اگر از جانب خود رحمتى به انسان بچشانيم، سپس آن را از وى سلب كنيم، قطعاً نوميد و ناسپاس خواهد بود».
حديث :
۶۸۱۰.امام على عليه السلام :بزرگترين بلا، نوميدى است.
۶۸۱۱.امام على عليه السلام :نوميدى ، صاحب خود رامى كُشد .
1907 ـ نتايج قطع اميد كردن از آنچه مردم دارند
۶۸۱۲.امام على عليه السلام :بزرگترين توانگرى، چشم نداشتن به مال مردم است.
۶۸۱۳.امام على عليه السلام :از نظر من، نگاهدارى چيزى كه در دست دارى بهتر از طلب چيزى است كه در دست ديگرى است و تلخى بركندن اميد، بهتر از خواهش از مردمان است.
۶۸۱۴.امام صادق عليه السلام :قطع اميد كردن از آنچه مردم دارند، مايه عزّت دينى مؤمن است.
ر.ك : نيازخواهى ، باب 908 ؛ عزّت ، باب 1292 .