پانزدهم شوال، مصادف با سالروز وفات حضرت عبدالعظیم حسنی(ع)، سفیر و راوی حدیث ائمه معصومین(ع) است. حضرت عبدالعظیم حسنی(ع)، یکی از شخصیت‌های برجسته علمی و جهادی است که تقوای آن زبان زد عالمیان است.
حضرت عبدالعظیم حسنی(ع) فرزند عبدالله بن علی و از نوادگان حضرت امام حسن مجتبی(ع) است که با چهار واسطه نسبشان به آن حضرت می‌رسد. ولادت با سعادت ایشان در سال ۱۷۳ ه.ق در شهر مقدس مدینه واقع شده است و مدت ۷۹ سال عمر با برکت خود را در دوران چهار امام معصوم یعنی امام موسی کاظم(ع)، امام رضا(ع)، امام جواد(ع) و امام هادی(ع) گذرانده و از برکات نورانی و عرفانی امام رضا(ع)، امام جواد(ع) و امام هادی(ع) استفاده و احادیث فراوانی از آنان روایت کرده است.
حضرت عبدالعظیم(ع) از وجود مبارک امام رضا(ع) بهره علمی و معنوی می‌بردند و توصیه های ایشان را به شیعیان می‌رساندند. در خطابی، امام رضا(ع) به ایشان می‌فرمایند:
ای عبدالعظیم از سوی من به یارانم سلام برسان و به ایشان بگو:
که شیطان را به خود راه ندهند
و به آنان فرمان ده به راستی در گفتار و ادای امانت
و آنها را فرمان ده در آنچه به کارشان نمی آید خاموشی ورزند
و ستیزه جویی کنار نهند و به یکدیگر روی آورند که موجب نزدیک شدن به من است
و به در افتادن با یکدیگر خود را مشغول نسازند که من با خود عهد کرده ام هر که چنین کند و یاری از یاران مرا به خشم آورد ، از خدا بخواهم در دنیا سخت ترین عذاب را بدو رساند و در آخرت در شمار زیانکاران باشد
و ایشان را آگاه ساز که خداوند، نیکوکار آنها را خواهد بخشید و از بد کارشان در خواهد گذشت؛ مگر کسی که به خدا شرک ورزیده یا دوستی از دوستان مرا بیازارد یا بدخواهی او را به دل گیرد ؛ که اگر چنین کند خداوند او را نبخشاید تا زمانی که از این اندیشه بد باز نگردد، اگر بازگشت (چه بهتر) و گرنه روح ایمان از دلش رخت بربندد و از ولایت من بیرون رود . و او را از ولایت ما بهره ای نخواهد بود و از این سرنوشت بد به خدا پناه می برم.
