کسی که ادعا کند در خواب با زنی آمیزش کرده، حد قذف بر او جاری نمی شود بلکه می توان او را بخاطر آزردن دیگری، تعزیر کرد.
الإمام الصادق(ع):
إنَّ رَجُلاً لَقِی رَجُلاً عَلی عَهدِ أمیرِ المُؤمِنینَ(ع) فَقالَ لَهُ: إنِّی احتَلَمتُ بِاُمِّک، فَرُفِعَ إلی أمیرِ المُؤمِنینَ(ع)، فَقالَ: إنَّ هذَا افتَری عَلَی! فَقالَ: وما قالَ لَک؟ قالَ: زَعَمَ أنَّهُ احتَلَمَ بِاُمّی.
فَقالَ أمیرُ المُؤمِنینَ(ع): فِی العَدلِ إن شئتَ أقَمتُهُ لَک فِی الشَّمسِ وجَلَدتُ ظِلَّهُ! فَإِنَّ الحُلُمَ مِثلُ الظِّلِّ، ولکنّا سَنَضرِبُهُ إذا آذاک حَتّی لا یعودَ یؤذِی المُسلِمینَ.[۱]
امام صادق(ع):
در روزگار امیر مؤمنان(ع)، مردی، مردی دیگر را دید و به او گفت: من به مادرت محتلم شده ام.
شکایت به نزد امیر مؤمنان(ع) برده شد و آن مرد به امام گفت: این مرد، بر من افترا بست.
امام(ع) فرمود: «چه گفت؟».
گفت: می گوید که به مادرم محتلم شده است.
امیر مؤمنان(ع) فرمود: «عدالت، اقتضا می کند که اگر بخواهی، او را در آفتابْ نگه بدارم و سایه اش را حد بزنم؛ چرا که خواب، مانند سایه است؛ امّا او را به خاطر این که تو را آزرده است، می زنیم تا دیگر، مسلمانان را آزار ندهد».
[۱]. علل الشرائع: ص ۵۴۴ ح ۱، دانشنامه قرآن و حدیث: ج ۲ ص ۵۱۴.
