توضیح تحریف قرآن

تحریف در قرآن، هر گونه تغییر دادن لفظ یا معنای آن است. بنا بر این، تحریف، دو قسم دارد: معنوى و لفظى.

در تحریف معنوى، بدون دخل و تصرّف در الفاظ، قرآن، نادرست تفسیر می شود، به گونه اى كه مفهوم مورد نظر خداوند، از بستر صحیح و مطلوب، خارج و در مفهومى دیگر به كار برده می شود.

در واقع، در تحریف معنوی، قرآن بر اساس آرا و دیدگاه شخصى تفسیر مى شود و در حقیقت، نگرش شخص، بر آن تحمیل مى شود و معنایى مخالف مراد جدّىِ خداوند به دست مى دهد. به این تحریف، تفسیر به رأیِ غلط نیز گفته می شود.

تحریف لفظى، به معناى دخل و تصرّف در ساختار الفاظ و عبارت هاى قرآن است که سه صورت دارد:

الف. تحریف از طریق فزونى؛ یعنى آیه یا سوره اى وحی نشده از سوی خداوند، به قرآن افزوده شده باشد.

ب. تحریف از طریق كاستى؛ یعنى بخشى از كلمات، آیات یا سوره هاى قرآن از آن حذف شده باشد.

ج. تحریف از طریق تبدیل و جایگزینى کلمات، یا دگرگونى عبارتى به عبارت دیگر و مانند اینها، که در واقع، تركیبى از دو گونه كاستى و فزونى است.[۱]