وظیفه شیعیان در برابر سفیانی

امام باقر(ع) درباره چگونگی رو به شدن با شورش سفیانی می فرماید:

سفیانی در بدبختی دشمنانتان، بس است و او از نشانه های [پیروزی] شماست. افزون بر این، آن تبهکار که خروج کند، شما یک یا دو ماه پس از خروج او بدون هیچ بیم و سختی ای می مانید تا آن که مردم فراوانی غیر از شما را می کشد.... مردان شما، خود را از او پنهان کنند که خشم و شرارت او فقط متوجّه شیعیان ماست؛ امّا زنان واهمه ای ندارند، إن شاء الله تعالی.

هر یک از شما که بخواهد بیرون رود، به مدینه یا مکّه یا یکی از شهرها برود. شما را با مدینه چه کار که لشکر آن تبهکار، آهنگ آن جا را می کند؟ امّا به مکّه بروید که جایگاه گِرد آمدن شماست و فتنه سفیانی به اندازه بارداری یک زن ـ یعنی نُه ماه ـ طول می کشد و اگر خدا بخواهد، از آن بیشتر نمی شود.[۱]

در حدیثی دیگر، امام صادق(ع) به سدیر فرموده است:

ای سدیر! در خانه ات بنشین و بیرون نیا و تا آن گاه که اوضاع آرام است، آرام بمان و چون خبر رسید که سفیانی خروج کرده است، به سوی ما حرکت کن، حتّی اگر با پای پیاده بیایی.[۲]،[۳]