نوافل ماه رمضان به جماعت

پيامبر(ص) در بعضى از شب هاى ماه رمضان، به تنهايى نماز مى خوانْد. گروهى پشت سر او به نماز ايستادند. چون آنان را در پشت سر خويش احساس كرد، وارد خانه اش شد و اين كار را سه شب انجام داد. پس از سه شب، صبح به منبر رفت و خدا را حمد و ثنا گفت. سپس فرمود: «اى مردم! در شب، غير از نماز واجب، نماز ديگرى را به جماعت نخوانيد، نه در ماه رمضان و نه در ماه های دیگر. آنچه كرديد، بدعت است. در روز هم نماز مستحب را به جماعت نخوانيد كه نماز مستحب به جماعت آوردن در روز هم بدعت است و هر بدعتى گم راهى است و هر گم راهى اى راه به دوزخ مى برد».

سپس فرود آمد، در حالى كه مى فرمود: «كار اندك، امّا همراه با سنّت، بهتر از كار بسيار همراه با بدعت است...»[۱].[۲]