فضل بن عبّاس بن عبد المطّلب قُرَشى هاشمى ، پسر اُمّ فضل (لبابه ، دختر حارث) و بزرگ ترين فرزند عبّاس است . او را از ياران پيامبر صلى الله عليه و آله و امام على عليه السلام شمرده اند . در فتح مكّه و جنگ حُنَين ، همراه پيامبر خدا جنگيد و هنگامى كه مردم در جنگ حُنَين به پيامبر خدا پشت كردند و گريختند ، او ايستادگى كرد .
فضل ، جزو كسانى است كه پيامبر صلى الله عليه و آله را غسل دادند و در مراسم كفن و دفن ايشان حاضر بود و همراه على عليه السلام وارد قبر شد .
او از زمره ولايتمداران مخلص امام على عليه السلام و از مدافعان حقّ خلافت او بود . در خاكسپارى فاطمه عليهاالسلام شركت داشت و در سال هجدهم هجرى به روزگار خلافت عمر بن خطّاب ، وفات كرد .[۱]
[۱]درباره تاريخ درگذشت او ، اخبار متفاوتى رسيده است . برخى گفته اند : «در روزگار ابوبكر ، در كنار خالد بن وليد ، كشته شد» و برخى او را «از كشتگان نبرد يَرموك» دانسته اند (ر.ك : المستدرك على الصحيحين : ج ۳ ص ۳۰۸ ح ۵۱۹۷ و ۵۱۹۸ ، التاريخ الكبير : ج ۷ ص ۱۱۴ ش ۵۰۲) .
