بلاغات النساء
اين كتاب خلاصه اى است از برگزيده سخنان بليغ و فصيح شخصيتهاى زن كه در طول سه قرن نخست اسلام بيان شده است.
نويسنده كتاب، ابو الفضل، احمد بن ابى طاهر، معروف به ابن طيفور است( ۲۰۴- ۲۸۰ هجرى).
اين كتاب خلاصه اى است از برگزيده سخنان بليغ و فصيح شخصيتهاى زن كه در طول سه قرن نخست اسلام بيان شده است.
كتاب بلاغات النساء علاوه بر سخنرانىها، به سخنان كوتاه، اشعار، سخنانى كه به شكل نثر بيان شده و يا هر سخنى كه در يكى از فنون كلام و سخن صادر شده است اشاره مىكند.
در اين كتاب گاهى به سخن زيبايى از جانب مردان نيز اشاره دارد كه به مناسبت نقل كلام از سوى شخصيتى زن مطرح مىشود.
كتاب حاضر سندى تاريخى و معتبر بر ادبيات و تاريخ اسلام و اوضاع و احوال اجتماعى زن عرب مسلمان در صدر اسلام مىباشد.
خواننده با مطالعه اين كتاب بر بسيارى از كلمات دقيق در ادبيات عرب آگاهى مىيابد. بلاغات النساء علاوه بر ديدگاه ادبى، از ديدگاه تاريخى و عقيدتى نيز بسيار قابل توجه است.
مطالب كتاب
در آغاز اين كتاب سخنان عايشه دختر ابوبكر و حفصه دختر عمر را درباره مسائل اجتماعى و سياسى آن دوران و در مدح و ستايش پدرانشان آورده و سپس دو سخنرانى حضرت فاطمه زهرا دختر رسول خدا صلى اللّه عليه و آله و سلم در مسجد مدينه و در جمع زنان مدينه را نقل كرده است.
پس از آن به سخنرانى حضرت زينب دختر حضرت على عليه السلام در كاخ يزيد و سخنرانى ام كلثوم در شهر كوفه نيز اشاره مىكند.
علاوه بر آن به سخنان دختر حارث بن عبد المطلب و سوده دختر عماره و زرقا دختر عدى و بكاره هلاليه و ام الخير دختر حريش بارقيه و پير زنى از فرزندان حارث بن عبد المطلب اشاره كرده و سخنان هر يك را با معاويه، كه همه اسنادى تاريخى و بيانگر اوضاع اجتماعى، سياسى و فرهنگى آن دوران نيز مىباشد، آورده است.
ارزش كتاب
كتاب بلاغات النساء اوج آزادى زنان و آگاهى آنان از مسائل اجتماعى را كه اسلام براى آنها به ارمغان آورده است به زيبايى به تصوير مىكشد. بر خلاف تبليغاتى كه استعمار غرب به آن دامن مىزند و اسلام را مخالف آزادى زنان و طرفدار عقب افتادگى و ستم به زنان معرفى مىكند، اين كتاب چهرههاى سرشناسى از زنان مسلمان را در هزار و چهار صد سال قبل معرفى مىكند كه همه تربيت شده اسلام و زنانى آزادى خواه و مبارز با ظلم و ستم و آگاه به زمان و مكان و شرائط اجتماعى و داراى شخصيت اجتماعى و سياسى و فرهنگى بودهاند كه هنوز هم جهان غرب نتوانسته است چهرههايى همانند برخى از آنها را ارائه دهد.
اعتبار كتاب
با توجه به اينكه نويسنده اين كتاب يكى از شخصيتهاى بزرگ اهل تسنن در قرن سوم هجرى به شمار مىآيد و بسيارى از مطالب اين كتاب هم موافق با روايات علماى شيعه و سنى مىباشد، اين كتاب از اعتبار و ارزش خاصى ميان علماى شيعه و سنى برخوردار است، به حدى كه علامه مجلسى اين كتاب را يكى از مصادر كتاب معروف خود« بحار الأنوار» قرار داده و به آن اعتماد كرده است.
علاوه بر آن، اين كتاب از نظر ادبى هم بسيار شايان توجه و ارزشمند است و مورد عنايت ادبا مىباشد.
نسخه هاى كتاب
۱- نسخهاى در كتابخانه دار الكتب خديويه در مصر كه تاريخ نگارش آن ۱۲۹۷ هجرى است و به خط مرحوم محمود باشا سامى بارودى، شاعر بزرگ عرب مىباشد.
۲- نسخه ديگرى در همان كتابخانه به خط شيخ شنقيطى، حافظ بزرگ و شخصيت مورد اطمينان در علم لغت و ادبيات.
